دکتر احمد بخشایش اردستانی

زندگی یک دانشگاهی و یک معلم در واقع شکل گرفته از مجموعه‌ای از کتاب‌هایی است که خوانده و کاغذهای که سیاه کرده‌است و کتاب‌هایی که ترجمه کرده یا نوشته و همانند اینها. یعنی یک زندگی معمولی که تنها صرف خواندن و بازخواندن و گاه نوشتن شده. در سال ۱۳۴۰ در منطقه کویری و پر ستاره شهرستان اردستان در یک خانواده معتقد مذهبی و متعبد به دنیا آماده‌ام. تحصیلاتم را تا پایان مقطه متوسطه زیر نظر و هدایت اساتید علم پرور و متواضع اردستان گذراندم. روزگاری که من در آن زندگی ام جریان داشت صحنه‌ای جالب به وجود آورد و آن این که سال تحصیلی دوم و سوم نظری را به صورت جهشی برای اولین بار در تاریخ آموزشی اردستان در یک سال به اتمام رساندم. بعد دیپلم علوم تجربی را با معدل ۱۹/۸۵ به عنوان شاگرد اول منطقهٔ اردستان و نمونه اصفهان گرفتم. پس از آن به اصفهان رفتم، چون در کنکور سراسری ۱۳۵۸ موفق شدم در رشته تحصیلی بیولوژی دانشگاه اصفهان پذیرفته شوم. طولی نکشید که انقلاب فرهنگی با تعطیلی دانشگاها شروع شد. با شروع انقلاب فرهنگی مجبور به بازگشت به اردستان شدم و در آنجا به مدت دو سال در ارگانهای سپاه پاسداران، کمیته امداد امام خمینی (راه) و بنیاد شهید انقلاب اسلامی به عنوان عضو شورای مرکزی و مسوول واحد فرهنگی انجام وظیفه نمودم. در این زمان بود که شوق به تدریس در من شعله‌ور گردید و خود را در منطقهٔ برزاوند در کسوت معلمی در مقطع دبیرستان یافتم. در آموزش و پرورش بودم که نائره جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به صدا درآمد و همهٔ جوانان هم سن و سال مرا به خود دعوت نمود و من هم چنین کردم. سال ۱۳۶۱ بود که فعالیت مجدد دانشگاه‌ها شروع گردید. به اصرار خانواده و دوستان دوران دبیرستان باز در کنکور سراسری شرکت نمودم و در رشته پزشکی دانشگاه همدان پذیرفته شدم. همزمان دانشگاه امام صادق (ع) هم کنکور جدا گانه برگزار می‌نمود و من هم متأثر از تب دینی و مذهبی موجود در جامعه شرکت کردم و در رشته علوم سیاسی قبول شدم. شوق و اشتیاق به مباحثه سیاسی مرا به سمت دانشگاه امام صادق کشاند و شش سال در آنجا به صورت شبانه‌روزی ماندگار شدم تا آنکه با معدل۱۹ در رشته علوم سیاسی با مدرک فوق لیسانس فارغ‌التحصیل گردیدم و چون در طی دوران تحصیل شاگرد نمونه بودم، مرا به عضویت هیئت دانشگاه امام صادق (ع) انتخاب نمودند. وزارت فرهنگ و آموزش عالی که بعدها به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تغییر نام یافت، در سال ۱۳۶۸ برای اولین بار، پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران، اقدام به برگزاری کنکور سراسری اعزام به خارج از کشور برای مقطع دکتری (PHD) نمود. تعداد متقاضیان رشته علوم سیاسی صد و بیست نفر بودند که از این تعداد حدود دوازده نفر قادر به اخذ بالاترین نمره گردیدند. من هم در جمع این دوازده نفر داوطلب بورسیه از طرف وزارت فرهنگ و آموزش عالی گردیدم و به کشور استرالیا، شهر سید نی، دانشگاه نیوساوت ویلز برای ادامه تحصیل در مقطع دکتری اعزام شدم. تحصیل در استرالیا پنج سال طول کشید و بالاخره در سال ۱۳۷۳ با درجه دکتری علوم سیاسی و رتبه H.D به ایران بازگشتم.